W DRUGIM OBIEGU

Na studiach trafiłem na książkę „Rzeczy osobiste” Karoliny Sulej, która mnie rozwaliła na kawałki. Karolina pisze między innymi o tym, że w kryzysach nasze ubrania i rzeczy osobiste stają się nam bardzo bliskie, dają namiastkę codzienności i poczucie, że jest „normalnie”. To jest ciężka książka, ale otwiera oczy i daje do myślenia. I jest też o buncie, buncie w codzienności. Jest mi to bardzo bliskie: akty codziennej odwagi, bunt jako motor do zmian. Tak, więc dla mnie o tym to wszystko jest. Bo jestem z poezji, z poetyckości. Wywiad z Norbertem Tumidajem z @poetyka_ubran

Moja babcia od strony mamy podkreślała, że guzika nie umie przyszyć. To była ta część rodziny, którą znałam na co dzień i w której na piedestale stawiany był rozwój intelektualny. Po latach dowiedziałam się, że moja druga babcia, od strony ojca, była krawcową. Pracowała rękoma. Ta informacja przedefiniowała mi własne dążenia. Odkrycie rzemieślniczej strony rodziny poukładało mi w głowie, pokazało, że to, co robię, nie jest znikąd. Wywiad z Agnieszką Kowalską, właścicielką Nieprasuj

Gdyby nas zapytać, co jest miarą sukcesu wspólnoty w Poznaniu przez ostatnie siedem lat, to właśnie to, jaką mamy relację z osobami. Roma czasem ma tak, że przychodzi jakaś torba z ciuchami i ona mówi: „To będzie dobre dla pana Jacka!”.

Namawiam mamę, żeby zachęcała koleżanki do dziergania. Robią nam kołnierze. Oczywiście jeżeli nie mają czasu i nie zrobią, to Jadzia uszyje taki kołnierz z serwety. Ale nam zależy, żeby angażować fajnych ludzi. Wywiad z Aleksandrą Olejniczak i Jadwigą Marczyńską

Jestem śmieciarą – nie boję się używać tego słowa. Nie mogę przejść obojętnie obok rzeczy, która jest jeszcze do użycia, a leży na przykład na ulicy. Ubolewam nad każdym guzikiem znalezionym na chodniku. Wywiad z Adrianną Sołtysiak

Bezkrwawe łowy. W masie beznadziejnej jakości rzeczy ty widzisz tę perełkę – no wow!To jest właśnie to, co chyba mnie trochę uzależnia. I oczywiście mogę mówić, że to jest fajne, poprawne, że to jest recyrkulacja materiałów i tak dalej, ale koniec końców sprawia mi to po prostu przyjemność. Nie chodzi tylko o jakość, bo oczywiście można kupić bardzo drogą, wysokiej jakości rzecz i na tym poprzestać, być minimalistą. Ja jestem tego odwrotnością i dlatego nie mówię, że chodzi w moim przypadku o ekologię. Wywiad z Michałem Bekasem, w którym uczestniczą również Dora, Tila i Gucio

Bakcyla lumpeksowego dostałam od mojej babci. Kiedy byłam małą dziewczynką, to ona targała mnie po tych wszystkich miejscach. Potem miałam taki okres, że się trochę tego wstydziłam, bo Szamotuły, z których pochodzę, to małe miasteczko, a second-handy jeszcze nie były takie fajne jak teraz. No i mało młodzieży ubierało się w używane ciuchy. Wywiad z Angeliką Mierzwą

Mój tata to był najbardziej elegancki człowiek jakiego znałam, zawsze był postrzegany jako osoba niezmiernie szykowna, z doskonale dobraną garderobą. W jego szafie można było znaleźć wszystkie możliwe kombinacje na każdą okazję. Z dbałością przechowywane, aby móc ubrać się kompleksowo. Czyli od skarpetek i butów, aż po marynarkę, krawat i odzież wierzchnią. Wszystko świetnie dopasowane.Tata miał zasadę: „Nigdy nie kupuj rzeczy wtedy, kiedy ich potrzebujesz. Tylko wtedy, gdy nadarza się okazja”. Rozmowa z Ewą Łapińską

Moja dewiza to: cokolwiek byś nie ubrała, to Ty się musisz sobie w tym podobać. Ubranie zawsze leży wtedy fajnie, jak się dobrze człowiek w nim czuje. No i bardzo ważna jest sylwetka. To znaczy poczucie, że to do tej sylwetki pasuje… I postawa, bo uważam, że ze swoją postawą możesz lepiej wyglądać, a możesz wyglądać gorzej. Wywiad z Ewą Małecką

W rodzinie mam bardzo dużo kobiet, ubrania zawsze się między nami przewijały, przechodziły z jednej osoby na drugą. To była naturalna kolej rzeczy. Lubię ten kobiecy aspekt, bo każda z nas jest inna, myślimy inaczej, również w kontekście mody, i jakoś wzajemnie się inspirujemy. Dla mnie ta różnorodność spojrzeń, chociażby na modę i teraźniejszość, jest bardzo cenna. Wywiad z Natalią Kołacz, ilustratorką i miłośniczką życia lesswaste‍

Kilka lat temu zacząłem oglądać filmy i czytać artykuły o produkcji odzieży i zrozumiałem, że to, co się dzieje w sektorze fast fashion, nie jest przyjemne. Potem, ponad 4 lata temu, koleżanka zabrała mnie na targi. Wciągnęło mnie to i wkrótce zacząłem jeździć z własnymi ubraniami. Wywiad z Krzysztofem Posmykiem, projektantem wnętrz, twórcą marki iseeyouinthis